Muhtarlık adaylığından, Mahalle Atölyesine

Antalya Sokakları Özel – Deniz Mahallesi Muhtar adayıydı Naz Wiessner, az bir farkla kaybettiği muhtarlık yarışı sonrasında pes etmedi, kolları sıvadı.  “Vaad ettiğim projeleri hayata geçirmek için koltuğa, sıfata ihtiyacım yok.” diyerek Mahalle Atölyesi’ni hayata geçirdi. Sadece bir kaç ayda, mahalleli ile birlikte onlarca çocuğu sanatla tanıştıran Naz Wiessner ile Mahalle Atölyesi’ni konuştuk.

Kendinizden bahseder misiniz?

1966 Ankara doğumluyum, Hacettepe Üniversitesi İktisat Bölümü Mezunuyum, Köy Enstitüsü mezunu bir babanın idealist kızıyım, 30 seneye yakın Almanya’da yaşadım. Almanya’da sosyal projelerde yabancı düşmanlığı karşıtlığı konusunda belediyeden onur madalyası aldım. Aktivist hareketlere katıldım. 5 senedir Antalya’da yaşıyorum. Birikimim ve donanımı bir şekilde faydalandırmak hayata geçirmek istiyorum.

Mahalle Atölyesi nasıl ortaya çıktı?

Komşularımın tavsiyesi ile Muhtarlığa aday oldum. Küçük bir farkla kaybettik. Vaad ettiğim projeleri hayata geçirmek için koltuğa, sıfata ihtiyacım yok. Küçük paralarla büyük projeler yaratılabilir. İnsanların destek vermesiyle beraber yürürüz imece usulü. Dolasıyla bu projeler arasındaki mahalle çocuklarına yönelik sanat atölyesini hayata geçirmeye karar verdik. Mahallelilerle birlikte finanse ederek hayata geçirdik. Bütün yazımızı burada geçirdik. Ücretsiz sanat dersleri verdik çocuklara. Taş boyama, tuval boyama, dans, müzik, el becerisi ile keçe işleri, toplumsal cinsiyet, ‘adaletli olmak’ konuları üzerine 26 çocukla çalıştık.  Çocuklar ders saatinden dakikalar önce kapı önünde sıraya diziliyorlar. Çocukların ilgisini karşılıksız bırakmamız mümkün değildi. Anneler çay getirdi kek getirdi. Anne ve çocuk eş zamanlı aynı etkinliğin içinde yer aldı.

MAHALLEMİZİ GÜZELLEŞTİRMEK İSTEYEN DÜZGÜN İNSANLAR VAR

Neden Sanat Atölyesi?

Sanatın pozitif birleştirici gücünden yararlanmak istedik. Ülkemizde sanata yeterince değer verilmediği için bu boşluğu doldurmak istedik. Çocuklar sınav telaşıyla test çözmekle meşgulken, nefes alabilecekleri, vizyon sahibi birer birey olarak yetişebilmeleri için mutlaka sanata dokunmaları gerektiğine inandığım için sanat atölyesi dedik. Sanat aracılığıyla toplumsal, pozitif, barışçıl mesajlar verebilirsiniz.

Mahallemizde uyuşturucu problemi de var. Küçük yaş gruplarına kadar inmiş durumda. Bu konuyla ilgili profesyonel bir farkındalık çalışması yapılması gerekiyor. Hırsızlık ve kriminal olaylar da var. Çarpık yapılaşma en önemli sorunumuz.  Problemlerden oluşan bir mahallede yaşıyoruz ama mahallemizi seviyoruz. Burayı güzelleştirmek için çaba sarf eden güzel, düzgün insanlar var mahallemizde. Bu insanlarla bir araya gelmek istiyoruz. Bunun için bir adrese ihtiyacımız var. Mahalle atölyesi, sanat atölyesi olarak da çok güzel bir birleşme noktası.

ÇOCUKLAR BURADA, BİR ARADA YAŞAMAYI ÖĞRENDİ

Hangi Problemlerle karşılaştınız?

Atölye,  bürokratik konumuyla ilgili şikayet edilmiş. Projemiz bir mahalle inisiyatifi hareketi. Avrupa Birliği’nde bu projeler belediyeler tarafından desteklenmektedir. Bizim ülkemizde bunun bir karşılığı bulunmuyor. Biz harekete geçtik, şimdi yetkililerden destek bekliyoruz. Mahalle sınırlarımız içinde mahalle hizmetine sunulmuş tek bir sosyal kompleks yok.  Komşuevi, Halk Eğitim merkezini geçtik, çocuklarımızın korunaklı oynayabileceği bir park alanı dahi yok.

Farklı bölgelerden göç alan bir mahallede yaşıyoruz. Bütünleşme sorunu yaşıyoruz. Bu noktada da bir araç oldu burası. Kürt çocukları geldi, Romen çocukları geldi, Yörükler geldi, annesi Kırgız babası Azeri olan çocuklar geldi ve burada bir arada yaşamayı öğrendi çocuklar. Mahalleye örnek olmasını ümit ediyorum.

ATÖLYE’NİN DAHA DA BÜYÜMESİNİ İSTİYORUZ

Deniz Mahallesi’nde yaşayan bir vatandaş da Atölye hakKında şunları söyledi “Deniz mahallesi sakiniyim. Bir tane çocuğum var. Dört duvar arasında büyüyor çocuklar. Her zaman parklara götüremiyoruz. Her zaman sosyal etkinliklerde bulunduramıyoruz çocukları. Buradan yola çıkarak, baktım güzel bir insan çıktı karşımıza. Kendini ifade edemeyen bir çok çocuk bu mahallede kendini ifade etti. Kendini ifade edemeyen çocuklar, mesela keçeden kuşlar yapıyorlar Naz Hanım’ın sayesinde  o kuşlara ilmek ilmek işliyorlar. Tuvaller yaparak içlerini döktüler. Halkevleri’nin desteğiyle yapılan şenliklere katıldık. Hepimiz çok mutlu olduk.  Atölyemizin ayakta kalmasını geçtik,  daha da büyümesini de istiyoruz. En basitinden bir keçe çalışmasını yaparken bile, bir ipliği iğneye geçirmeyi bilmeyen çocuk burada öğreniyor. Burada 30 çocukla beraber eğlenerek kek yaptık. Daha çok erkek çocukları katıldı bu etkinliğe. Pek çok baba çocuğun mutfağa girmesini istemiyor ama erkek, kız ayrımı olmadığını öğrendi çocuklar. Erkek de mutfağa girebilir. Bunu öğrendiler ve eminim babalarına diyorlardır. 30’a yakın çocuk burada sanatla tanıştı.”